“Nasze słowo” pojawiło się na fali odwilży politycznej w połowie lat 50. XX wieku jako ostatnie z pism mniejszości narodowych. Do października 1956 roku pismo ukazywało się jako dwutygodnik, następnie jako tygodnik. W pierwszych miesiącach swego istnienia tytuł osiągnął nakład 17 tysięcy egzemplarzy, w 70% rozprowadzanych drogą prenumeraty.
Z uwagi na rozmiar nakładu, poruszaną na łamach tematykę oraz zważywszy na funkcjonowanie ukraińskiej mniejszości w warunkach rozproszenia – pismo od początku odgrywało bardzo ważną rolę jako łącznika wysiedlonych.
W połowie lat 60. z “Naszego Słowa” wyodrębnił się kolejny comiesięczny dodatek: “Switanok” – pisemko adresowane do ukraińskich dzieci, które poza dostarczaniem najmłodszym rozrywki, uczyło języka ojczystego, nierzadko biorąc na siebie rolę pierwszego, a często i jedynego nauczyciela.
Pismo wielokrotnie spotykało się z krytycznym stosunkiem władz, który owe w pełni zademonstrowały w pierwszej połowie lat 80., kiedy gazeta wraz z dodatkami popadła w poważne problemy poligraficzne – świadomie odmówiono wówczas redakcji pomocy w rozwiązaniu trudności. W następstwie tego przestały ukazywać się dodatki: “Nasza Kultura” i “Switanok”, na kilka miesięcy zostało wstrzymane wydawanie samego tygodnika. Dopiero w połowie lat 90. reaktywowano dodatek dziecięcy.
Pismo jest wydawane dzięki dotacji MSWiA i wpłatom prenumeratorów.
Czytaj więcej o historii gazety.
